Κατά την άποψή μου Σημαντικότατο για κάποιον που σπουδάζει Βυζαντινή Μουσική ή για κάποιον που ψάλλει επισήμως σε Ναό ως Ιεροψάλτης, είναι να γνωρίζει και να ψάλλει απταίστως πρίν απο οποιοδήποτε αργό ή περίτεχνο μέλος τα εξής βασικά και καθοριστικά για την ιδιότητά του..
Πρώτον.. Τα προσόμοια.., με Απόλυτη ακρίβεια απο το Ειρμολόγιον του Ιωάννου Πρωτοψάλτου έκδοση Κωνσταντινουπόλεως σε σύντομο αρχικά μέλος και αμέσως μετά σε αργό ειρμολογικό.
Δεύτερον.. Κανόνες. Να γνωρίζει να ψάλλει Κανόνες στη σωστή ταχύτητα και με σωστό κλασσικό τρόπο.Παρομοίως τα βασικά Καθίσματα και τα Απολυτίκια προσέχοντας πολύ τις μορφολογικές διαφορές των Απολυτικίων του δευτέρου, τετάρτου και πλαγίου του δευτέρου ήχου.
Τρίτον.. Τους προψάλλόμενους στίχους όλων των ήχων σε σύντομο και αργό ειρμολογικό μέλος, σε νέο αργό στιχηραρικό, κατόπιν σε Παλαιό στιχηραρικό και Παπαδικό.
Να γνωρίζει καλά την μουσική τους δομή σε αυτά τα είδη καθώς και τον λόγο αυτής.
Ας μήν ξεχνούμε οτι τα προσόμοια και γενικότερα οι πρόλογοι, ΔΕΝ επιδέχονται μορφολογική αλλοίωση και καμία παρέκκλιση απο τα παλαιά Ειρμολόγια. Δυστυχώς παρατηρούνται έντονα φαινόμενα παρέκκλισης σήμερα.
Άν λοιπόν δέν εχουμε αυτή τη γνώση ή την φιλοσοφία της πιστότητας την οποία θα πρέπει και να εφαρμόζουμε σε αυτά τα τρία, ας ξέρουμε τότε οτι Δέν διατηρούμε το δικαίωμα να προσεγγίζουμε μέλη περίτεχνα, αργά και δύσκολα και να καυχόμαστε μάλιστα γιαυτό.
Οι σπουδαστές θα πρέπει να μαθαίνουν αρχικά ακουστικά και σωστά απο το δάσκαλό τους τα βασικά προσόμοια, ειρμούς και καθίσματα, μέχρι να φθάσουν στο επίπεδο να τα διαβάζουν απο το βιβλίο με ακρίβεια.
Οι φόρμες αυτές δυστυχώς συχνά μπερδεύονται μεταξύ τους είτε απο άγνοια, είτε επειδή υπήρξαν λανθασμένα ακούσματα τα οποία στα πλαίσια μιας τυφλής ακουστικής αντιγραφής δεν διερευνήθηκαν από κάποιους ερμηνευτές και πέρασαν ακόμα και σε μέρος του Κλήρου.
Το αποτέλεσμα είναι σε απολυτίκιο που ενώ ανήκει στον Τέταρτο ήχο συχνά να ακούγονται φόρμες μουσικές του Δευτέρου ή του Πλαγίου του Δευτέρου ή το αντίστροφο.
ΔΚΠ